In de schrijfles van maandag 2 mei heb ik de rubriek film onder mijn hoede genomen. Daarin verwerkt ik de films 'Le Scaphandre et le Papillon' en 'The Fountain'.
Beide films handelen rond eenzelfde thema, namelijk een ongeneeslijke ziekte en hoe de mens daar mee om gaat.
In 'Le Scaphandre et le Papillion' is een film die handelt over een 42-jarige man, Jean-Dominique, die een beroerte krijgt en daarna volledig verlamd is. Hij lijdt nu aan het locked-in-syndroom, want mentaal is hij nog volledig in orde. Het enige wat hij kan bewegen is zijn linkeroog. Met dit oog leert hij terug communiceren met behulp van het 'ESARIN-alfabet'. Zo kan hij uiteindelijk toch nog een droom waarmaken, namelijk een boek schrijven.
'The Fountain' is een film die uit drie grote verhaallijnen bestaat. We hebben het heden waar Izzy, die een hersentumor heeft, getrouwd is met Tommy, die onderzoek doet naar hersentumoren. Daarnaast hebben we ook nog het verleden dat verteld wordt door een verhaal dat Izzy schrijft en de toekomst.
Beide films handelen rond het thema dat wij behandelen. Jean-Dominique wil terug bewegen, maar kan dat niet meer. Ook mentaal voelt hij zich opgesloten. Hij kan verder 'leven', maar wil dat niet meer.
In de andere film aanvaardt Izzy haar ziekte wel, maar is het Tommy die de toestand niet kan aanvaarden. Hij wil zijn vrouw koste wat het kost genezen, maar dat kan hij niet. Hij kan uiteindelijk de hele tijd met zijn vrouw doorbrengen, maar ook dat wil hij niet want hij focust zich volledig op het onderzoek.
Naast Film is er ook de rubriek litertuur. Ik neem daarvan de Non-Fictie voor mijn hoede. In de Non-fictie bespreek ik de de moeilijkheden die mensen met een mentale of lichamelijk beperking hebben om zich in de kunstwereld te handhaven. In het artikel wordt ook bekeken wat de valkuilen hiervan zijn en hoe mensen met een beperking zich hierbij voelen.
BeantwoordenVerwijderenIn kader van het thema Willen maar niet kunnen, kunnen maar niet willen wordt er ook een artikel geschreven over het communisme/nazisme/chinees communisme. Kunstenaars die kunst maakten onder deze regeringsvormen mochten niet altijd doen wat ze wouden. Meestal werden ze gedwongen om zaken te maken die ze niet wouden, zaken die de politieke ideeën van hun leiders verdedigden en verheerlijkten.